PSIHOANALITIČKA PSIHOTERAPIJA
Šta je psihoanalitička psihoterapija?
Psihoanalitička psihoterapija predstavlja dubinsko psihološki metod psihoterapije. Teoretski ova
metoda počiva na naučnim osnovama psihoanalize i iz nje izvedenih dubinsko-analitičkih pravaca kao
što su ego-psihologija, self-psihologija i teorija objektnih odnosa.
Kako je nastala?
Psihoanalitička psihoterapija je nastala kao reakcija na potrebe savremenog čoveka i društva za
bržim i usmerenijim pristupom u rešavanju psihičkih problema psihoanalitičkim pristupom.
Koji je cilj psihoanalitičke psihoterapije?
Glavni cilj psihoanalitičke psihoterapije je sticanje uvida u važne nesvesne sadržaje koji leže u
osnovi psihičkog problema. Time dolazi do razrešenja fokalnog sadržaja koji predstavlja podlogu iz
koje izvire sadašnji problem.
Kako se izvodi?
Psihoanalitička psihoterapija se uobičajeno izvodi putem verbalne komunikacije preko koje se vrši
analiza važnih sadržaja. Koristi se psihoanalitička tehnika slobodnih asocijacija i interpretacija,
ali se često upotrebljavaju i tehnike refleksije, konfrontacije i klarifikacije. U početku tretmana
važno je stvaranje pozitivnog terapijskog odnosa (radnog saveza) između analitičara i analizanda.
Ko može da se podvrgne psihoanalitičkoj psihoterapiji?
Pre početka tremata potrebna je adetvatna selekcija klijenata koji bi mogli da se pdvrgnu
psihoanalitičkoj psihoterapiji. Potencijalni analizand treba da poseduje adekvatni nivo
inteligencije, obrazovanja i komunikacijskih sposobnosti.
Primena
- Psihoanalitička psihoterapija se primenjuje kod sledećih psihičkih poremećaja:
- Anksiozni
- Panični
- Fobični
- Opsesivno-kompulsivni
- Depresivni
- Stresni
- Krize identiteta
- Razvojni (dečiji)
- Profesionalna inhibicija
- Insomnia (nesanica)
- Disocijativni
- Strukturni (granični i dr.)